JASKRA

Jaskra to schorzenie oczu, które przebiega pod różnymi postaciami.  Jednak wszystkie typy jaskry łączy jedna cecha- doprowadzają do uszkodzenia (zaniku) nerwu wzrokowego. Zniszczenia nerwu wzrokowego, które już nastapiło, nie można cofnąć. Przy braku odpowiedniego leczenia jaskrowy zanik nerwu wzrokowego powoduje nieodwracalne ubytki w polu widzenia, a następnie całkowitą utratę wzroku.

Na jaskrę cierpi 67 milionów ludzi na świecie, a ponad 6 milionów jest z tego powodu całkowicie niewidomych. Nie do końca wyjaśnione są przyczyny powstania tej choroby. Zbyt wysokie ciśnienie wewnątrzgałkowe jest ważnym czynnikiem uszkadzającym nerw wzrokowy. Jednak nawet 25 procent chorujących na jaskrę ma szczególną postać choroby tzw. jaskrę z normalnym ciśnieniem, w której dochodzi do uszkodzenia nerwu wzroowego przy prawidłowych wartościach ciśnienia wewnątrzgałkowego.

Głównym czynnikiem ryzyka jest wiek. Jaskra najczęściej rozwija się u osób p 40 roku życia. Zwiększone ryzyko zachorowania na jaskrę występuje także, jeśli chorowali na nią rodzice, lub gdy wystepują tzw. krążeniowe czynniki ryzyka jaskry. Są nimi: niskie ciśnienie krwi, nadciśnienie tętnicze, zimne dłonie i stopy oraz migreny.

Jaskrę można i powinno się rozpoznać długo przed stanem, w którym chory sam zauważa uszkodzenie wzroku. Aby stwierdzić jaskrę okulista musi wykonać szereg badań takich jak: badanie dna oka, badanie ciśnienia wewnątrzgałkowego, badanie pola widzenia, badanie OCT, GDX, HRT i inne.

Celem leczenia jaskry jest utrzymanie wzroku chorego w ciągu całego życia. Aktualnie wszystkie metody leczenia jaskry polegają na obniżaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego do takiego poziomu, przy którym następuje zahamowanie postępu choroby. Do leczenia jaskry najczęściej służą krople do oczu, ale u niektórych chorych, aby uzyskać bezpieczne ciśnienie należy skorzystać z leczenia laserem lub zabiegu chirurgicznego.

Uwaga! Warunkiem zachowania wzroku w jaskrze jest jej wczesne rozpoznanie i systematyczne leczenie powstrzymujące zanik nerwu wzrokowego.